De PEP-lijst: let op als u zakendoet met bekend volk
Koning, keizer, admiraal. U kent ze maar beter allemaal. Zeker als u valt onder de meldingsplicht voor de antiwitwaswetgeving. De categorie van zogenaamde ‘publiek prominente personen’ (politically exposed person of PEP) is immers een categorie die extra vatbaar is voor omkoping of corruptie.
- Waar staat PEP-lijst voor?
- Welke functies staan in de PEP-lijst?
- Wie vormt geen risico voor corruptie?
- Hoeveel dossiers per jaar?
Waar staat de PEP-lijst voor?
PEP is de afkorting voor politically exposed person. Het gaat om een lijst van functies die extra vatbaar zijn voor corruptie. In het Nederlands spreken we over de PPP-lijst of de lijst van publiek prominente personen.
Een aantal beroepsgroepen is verplicht om transacties te melden als ze vermoeden dat er witwassen in het spel is. Het gaat onder meer om financiële instellingen, verzekeraars, notarissen, boekhoudkundige en fiscale beroepen, vastgoedmakelaars, handelaars in diamant en bewakingsondernemingen.
In België moeten de betrokken zaken worden gesignaleerd aan de cel voor Financiële Informatieverwerking. Indien die aanwijzingen heeft dat er inderdaad een extra onderzoek nodig is, maakt die de zaak vervolgens over aan de gerechtelijke overheid.
Welke functies staan in de PEP-lijst?
Alle verdachte transacties moeten verplicht gemeld worden. Voor transacties van een aantal categorieën geldt niettemin een verhoogde waakzaamheid.
- Als het gaat om zaken van publiek prominente personen (PPP’s of in het Engels ook wel publicly exposed persons PEP’s) die in het buitenland wonen en om hun zaakgelastigden.
- Voorts vallen ook de gezinsleden van de betrokken prominenten onder de richtlijn. Het gaat om de partners van de prominenten, hun kinderen en hun ouders.
- Hetzelfde geldt voor de geassocieerden of de mensen die met de genoemde persoon verbonden zijn door hun nauwe zakelijke relaties.
De betrokkenen blijven op de PEP-lijst staan tot twaalf maanden na het einde van hun mandaat.
De geviseerde publiek prominente personen zijn onder te verdelen in 4 categorieën:
- de staatshoofden, regeringsleiders, ministers, staatssecretarissen en parlementsleden.
- de leden van hooggerechtshoven, grondwettelijke hoven en andere hoge rechterlijke instanties die doorgaans beslissingen nemen waartegen geen verder beroep mogelijk is.
- de leden van rekenkamers en van directies van centrale banken.
- de ambassadeurs, de zaakgelastigden, hoge legerofficieren en leden van bestuursorganen en leidinggevende of toezichthoudende organen van overheidsbedrijven.
Wie vormt geen risico voor corruptie?
Functies van een middelbaar of ondergeschikt niveau vallen niet onder de richtlijn. Voor burgemeesters, schepenen en gemeenteraadsleden worden dus geen bijkomende maatregelen genomen. Zij worden slechts met gewone aandacht behandeld.
Personen of bedrijven met een meldingsplicht moeten de betrokken publieke prominente personen die wel als risicovol worden beschouwd, kunnen identificeren en ze vervolgens nauwlettend kunnen opvolgen. Hoe hoger het risicoprofiel van de potentiële klant is, hoe meer voorzorgsmaatregelen er genomen moeten worden.
Hoeveel dossiers per jaar?
De Cel voor Financiële Informatieverwerking behandelde 23 dossiers van publiek prominente personen in 2011. In 2012 waren het er 15 en slechts 9 in 2013.
In 2011 was er een opstoot van het aantal dossiers. De verplichte melders werden er in die periode immers op gewezen om extra waakzaam te zijn voor witwaspogingen, onder meer als gevolg van de Arabische lente.
Vier op de tien bedrijven wijzen corruptie nog altijd aan als hindernis voor zakendoen in Europa. Op dat vlak heeft ons continent dus nog altijd een hele weg te gaan.
Bezoek ook onze wikipagina over de UBO:
Wat kan Graydon betekenen voor sportclubs?
De Graydon UBO-database versus het UBO-register
Identificatieplicht AMLD: advocaten in een oogwenk in orde met wet- en regelgeving
